Met beide voetjes op de grond

Op 23 november, ARC22-uit, 16:15uur beginnen, de wedstrijd grotendeels in het donker en temperaturen die dalen tot net boven het vriespunt. Een affiche dat niet bepaald aanspreekt.. Overigens had ARC tot nu toe de meeste doelpunten gemaakt in onze competitie, maar ook nog eens de meeste tegentreffers geïncasseerd waardoor ze momenteel in de middenmoot bivakkeren. We hadden op dat gebied dus geen idee wat we moesten verwachten.
En tja, vorige week hadden we natuurlijk een geniale zaterdag, dus aan ons om het koppie er bij te houden en te laten zien dat we ook deze wedstrijden kunnen winnen!

We hadden maar een paar afzeggingen en gingen met 16 man op pad richting Alphen. Sebas, de voorzitter en Rino waren afwezig.

We begonnen van rechts naar links en van achter naar voren met Vinnie, Bas, Witte Willem, Roy (jajaja, hij leeft nog!!!), Bette, Maik, Linge, Maarten, Schilt en Evert. Na een klein half uur kwam Hendrik er in voor Roy, Maarten werd gewisseld met Kees-sie en Roger kwam Linge aflossen op het middenveld.
Nilis en Moo bleven de gehele 1e helft op de bank gezien hun blessures van de laatste weken en om ze te verplichten nog even rustig aan te doen. 

Afgesproken was om er met z’n allen weer vol voor te gaan. Elke positie was immers gevuld met prima krachten, en wilden zo snel mogelijk op voorsprong zien te komen.

We begonnen wat “roestig”. De kou zat er blijkbaar aardig in, want de passes waren niet al te best. Overigens gold dat zelfde ook voor ARC. Wel hielden wij het achterin goed dicht, zoals de laatste weken al vaker het geval bleek te zijn.
Nadat 10 minuten later iedereen warm was kregen we het toch nog aardig te pakken. Evert creëerde een aardige kans door 2 tegenstanders van zich af te schudden en vrij voor te keeper in te kunnen schieten. Echter, de keeper bleek scherp en koos ook nog eens de goede hoek. Verder waren we een paar keer gevaarlijk over de zijkanten waarbij kansen ontstonden voor Bette en Schilt. Echter, telkens bleek de keeper een horde te ver. Ook de vele corners leverde weinig op.
Ondertussen kon ARC nog altijd niks creëren, maar na een klein half uur was het dan toch raak. Na een corner kwam de bal geheel onbewust op de arm van Roy tijdens het wegwerken van de bal. De, wat onzeker ogende, scheidsrechter vond dit (10 seconden later na appelleren van ARC) een penalty waard. 1-0 achter, een behoorlijke domper terwijl we het gevoel hadden de wedstrijd toch aardig onder controle te hebben. 
De rest van de 1e helft speelden we weer veel op de helft van de tegenstander en kregen we nog een paar extra kansjes, maar de bal wilde er maar niet in.

Met de rust spraken we af om er voor te blijven gaan, want de kansen waren er wel degelijk. We speelden wel af en toe te onrustig, en we moesten meer gebruikt gaan maken van de vleugels.
De 2e helft begon echter heel erg chaotisch. Blijkbaar was het moeilijk om de verlichting aan de gang te krijgen, het was namelijk al geheel donker, maar als de Alphense verlichting aan moet met 2 knoppen en je er 1tje van vergeet… ja, dat werkt niet lekker. Voordat ze hier achter waren hadden we er al bijna 10 minuten speeltijd opzitten in het “schemer”. 
Letterlijk iedereen stond schaduwspits!
Waar wij afspraken hadden gemaakt met de rest, was het tegendeel echter het geval. We bleven chaotisch spelen en alle ballen gingen door het midden, waar Nielsie en Kees-sie niet direct potten konden breken. Met name de goed spelende John de Wolf achterin bij ARC zorgde doorbrak menig aanval. Wijzelf wisten de ruimtes, die er wel degelijk waren, niet goed te benutten. Niels speelde heel erg voorzichtig en hield het uiteindelijk maar een half uur vol, daarna schoot het wederom in zijn Hamstring. 
ARC kreeg in de 2e helft in totaal maar 1 kans, hierbij kwam Vinnie ver uit zijn doel en wist de tegenstander dusdanig af te schrikken dat de aanvaller de bal niet richting het doel kreeg.
Wij daarentegen kregen een hele hoop kansen, maar wat we ook probeerden, vrije trappen, afstandschoten, corners en ballen die in het doelgebied werden gepompt, de bal wilde er maar niet in. Wel kwamen we nog een paar keer dichtbij, zo wist Bette een een vrije trap van Keesie die via de muur in zijn voeten belandde niet gevaarlijk naar het doel te krijgen en schoot Kees 5 minuten voor tijd nog op de paal.

Helaas dus een 1-0 verlies, waardoor we weer even met de voetjes op de grond zijn gezet. De laatste weken viel de eerste goal heel erg makkelijk, maar vandaag bleek dat niet van toepassing. Hierdoor werden we wat zenuwachtig en hadden we aan het einde van de wedstrijd niet meer de rust om de achterstand nog om te draaien.

We speelden zelfs de laatste 5 minuten nog met een man meer, nadat Whiteman werd nageschopt door zijn tegenstander. Blijkbaar was die niet gediend van een verdediger die hem keer op keer dwars zat.. Er zaten wat pittige duels tussen en Marcel zat dan ook met een bont en blauw been in de kleedkamer na afloop.
Het echt vervelende van deze actie bleek echter pas een dag later nadat Whiteman de HAP had bezocht. Er blijkt een breukje te zitten in zijn voet en moet voorlopig in het gips… Voor hem zit 2013 er voetballend dus op.. 
Overigens heeft onderstaande wel geregeld dat ie wat op het gips mag tekenen! Nice!

Volgende week weer een nieuwe wedstrijd om 15:30 uit bij Gouda, wederom gedeeltelijk in het donker, en nu dus met een paar extra blessures. We zullen moeten tonen dat we veerkracht hebben en dat we dit direct weer weten om te schakelen en de positieve flow van het begin van het seizoen weer op te pakken. 
Dat zal wel lukken lijkt me, na afloop van de wedstrijd ging het biertje er nog prima in, en de sfeer na afloop bleek nog als vanouds. Volgende week het vervolg!

Maarten v Vliet