Berkel 7- Rohda 7

Op 6 december mochten wij onze pepernoten en chocoladeletter kilo’s er af rennen bij Berkel. Willempie was de grote sjaak afhaak van de dag, hij bedacht een avond van te voren dat het 3e nog iemand nodig had. Overigens geen probleem, want we konden nog met 3 wissels afreizen. De voorzitter had verplichtingen rondom het 1e, Linge was ziek thuis gebleven, Bas & Hendrik zijn nog steeds geblesseerd en van Keesie hebben we al weken niks meer vernomen.

Na het omkleden bleek dat we toch niet op het kunstgras moesten, maar ineens op gewoon gras. Snel schoenen wisselen dus! Nadat onze tegenstander langs kwam lopen met stalen noppen begrepen we wel dat zij liever op gewoon gras wilden ballen.

We begonnen met een minuut stilte ter nagedachtenis aan tante Corrie. De nostalgie kwam nog even naar boven bij ons, de meeste zijn immers opgegroeid met 20 kikkertjes voor een gulden na de wedstrijd en tante Corrie die ze stond uit te tellen.

De opstelling was als volgt: Vinnie op zijn hok, Teunis, Roger, Witte en NielsGriff achterin, Bette, Mikey, Rino en Maarten op het middenveld en voorin mochten Nilis en Shield het samen uitzoeken. Op de bank zaten Sebas, Evert en Moo die zoals gebruikelijk al vlot weer mee konden doen.

Onze tegenstander was gemiddeld zo’n 15 jaar ouder. Heel even hadden we de illusie dat het een makkie ging worden, ongeveer 10 seconden na fluitsignaal zetten zij meteen de toon en lieten ze ons alleen maar achter de bal aan rennen. Dat de meesten van hun een stuk hoger hadden gevoetbald in het verleden was wel duidelijk. Als wij de bal dan te pakken hadden was het moeilijk om de ruimtes te vinden, die er overigens wel lagen. We wisten er wel een aantal keer uit te komen via de flanken, waar we vooral door opkomende backs gevaar konden stichten, maar eigenlijk werden de zijkanten te weinig gezocht. In de spits hadden onze mannen het moeilijk, waar de tegenstander vaak op de goede plek stond en bijna alle 2e ballen wonnen. Het was dan ook wachten op de 1-0, welke er uiteindelijk kwam nadat Berkel uit een combinatie en een goede loopactie een middenvelder vrij voor het doel van Vinnie wisten te zetten. Gelukkig wisten wij wel snel de gelijkmaker er in te prikken, het was Rino die de opkomende linksback NielsGriff wiste te bereiken. Hij kon opkomen en gaf een lekkere boogbal bij de 2e paal op een inlopende Bette die niet twijfelde: 1-1. Dit zelfde concept probeerden wij in het vervolg van de 1e helft nog een aantal keer over te doen, maar daarbij kwamen de passes niet aan. Wel had Maarten nog een keer een vergelijkbare bal op Bette, alleen deze zag zijn volley over het doel gaan. Buiten deze wapenfeiten om hadden wij eigenlijk niets gevaarlijks weten te creëren. Nilis was na wat solo actie een paar keer tot een schot gekomen, maar niks waar de keeper van Berkel van zou schrikken en ook een vrije trap van Maarten was drama en belandde in de muur. Het was dan ook Berkel dat met 2-1 voorsprong de rust in ging na een verwoestend afstandschot van een van de oudste op het veld, die goed was vrijgespeeld en van zeker 25 meter een streep het doel in joeg. Met de rust dus weinig tevreden gezichten en de 2e helft zouden we uit een ander vaatje moeten gaan tappen. Maarten was laatste man gaan staan om daar de boel te gaan regelen en Nilis was een linie terug geschoven om daarvandaan wat wat meer ruimte te kunnen pakken. Maik zou dus het vuile werk gaan opknappen. De 2e helft was het een heel ander gezicht op het veld, en wij namen meteen de controle over. We speelden de bal zoals afgesproken netjes over de grond in de voeten bij onze backs en vleugelspelers om de ruimtes beter te benutten. De grote kansen waren dit keer vooral voor ons. Er kwam nu meer dreiging van Bette die ook meer ruimte kreeg. Hij had een paar keer pech, zo werd een scherpe voorzet van hem net niet ingetikt door een inglijdende Evert. De 2-2 kwam uiteindelijk van de rechtervoet van Moo. Rino gaf een perfecte voorzet van bij de cornervlag naar Moo die bij de 1e paal goed was ingelopen. Hij tikte deze netjes hard en hoog in doel. Hierna gingen wij door voor de overwinning! Kansen kwam er ook nog, zo won Moo een keer zijn (schouder)duel met een verdediger en moest snel schieten, maar stuitte op de – overigens goed spelende – keeper van Berkel. Berkel zat er tegen die tijd aardig doorheen.

In de 2e helft beperkten ze zich vooral tot tijdrekken, en bij elke bal die ze naar voren schoten ging er een aanvaller gillend liggen alsof hij dood ging. De scheidsrechter trapte hier nogal eens in, wat tot wat frustraties leidde bij ons verdedigende duo die verder de volledige controle hadden. Verder probeerden de spits ons nog uit te tent te lokken door wat gegrabbel in intieme delen, onnodige overtredingen en wat vervelende opmerkingen. Uiteindelijk was hij de enige die hier echt last van had, want qua voetbal had hij verder niks te vertellen tegen Witte en Maarten. 1 keer werd Berkel nog echt gevaarlijk, de scheids floot niet voor buitenspel terwijl de vlagger dit wel aangaf en Vinnie wist nog net voor de voeten van de spits te duiken om een verlies te voorkomen. Daarnaast waren er bij ons nog gevaarlijke momenten van Nilis. Zo schoot hij een paar keer net naast en raakte Niels een keer de paal, waarna de bal op de rug van de keeper belandde die ‘m in 2e instantie nog net wist te pakken. Maar telkens ging ie er bij ons maar niet in.. Zo was de uitslag 2-2, wederom een gelijkspel en blijven wij hangen in de middenmoot. Het loopt nog niet echt vloeiend dit seizoen, maar hier komt volgende week uiteraard verandering in als wij Perkouw op bezoek krijgen. Die gaan we gewoon pakken!

Maarten v Vliet