Donk 2 – Rohda 7

Tot de winterstop stonden er nog 3 wedstrijden in de planning, allen tegen tegenstanders die op de ranglijst onder ons staan. Gezien onze huidige stand in de middenmoot wilden we heel graag 9 punten binnen harken om de 2e seizoenshelft vanuit de subtop omhoog te kunnen blijven kijken.
We hadden weer eens ouderwets de beschikking over 15 man, en begonnen met Vinnie op het hok, Roger, Witte, de Voorzitter en Niels Griff achterin, Rino, Mikey, Evert en MaartenV op het middelveld en voorin Nilis met Moo.
Op de bank hadden we met Teunis, el Capitain, Lingelos en Shield mogelijkheden zat qua wissels.
 
We troffen een tegenstander aan dat zelf geen zin had om te voetballen. Eigenlijk wonnen wij een groot deel van onze duels en kregen we veel ruimte om te voetballen. Donk wist maar sporadisch de middenlijn over te steken. Wat ze wel goed deden was met veel mensen voor de eigen pot blijven hangen en alles weg schieten dat er maar in de buurt kwam. Wij wisten niet goed de ruimtes de benutten aan de zijkanten die er lagen, en kwam er door het midden maar lastig door. Moo probeerde als aanspeelpunt de bal vast te houden en deze vervolgens bij inlopende mensen kwijt te raken, echter gezien het gebrek aan ruimte kwam hier niks uit. Nilis liet zich op zijn beurt veelvuldig zakken, maar kwam vanuit de 2e lijn zelden aan een schot toe. Slalomacties naar voren waren kansloos, daar stond voor zo’n 700 kilo aan goed gevulde gele Donk shirts.
Uiteindelijk was het ook nog eens Donk dat als eerste het score bord bereikte. Een echte rommelgoal waarbij wij een paar keer na lieten uit te verdedigen en een rollertje met een kleine stuit in de verre hoek Vinnie te machtig was.
Vervolgens speelde het spel zich weer af rond de 16 van Donk. De 1-1 kwam er nog wel voor rust. Eerst schoot Nilis op aangeven van Maarten van net buiten de 16 hard over, maar ever later wist hij uit de rebound van een vrije trap met een harde volley in de korte hoek de keeper kansloos te laten.
Op slag van rust volgende ook nog een vrije trap van net buiten de 16. Aangezien deze meer voor een rechtspoot was deed Maarten een serieuze poging. Iedereen stond te kijken en zelfs de keeper bewoog niet, maar deze belande helaas op de paal…
 
De 2e helft begonnen wij niet goed. Donk kwam 5 minuten na ons het veld op, waar het met een vervelend windje en slechts 3 graden wij allemaal verstijfd leken te zijn bij de hervatting. Ongeveer de helft van onze passing was ronduit beroert. Gelukkig was Vinnie nog wel een paar keer scherp.
Nadat wij wat waren opgewarmd wisten wij de ruimtes eindelijk eens wat beter te benutten. Met name vanaf de linkerkant wist Maarten er regelmatig gevaarlijk door te komen en ook vanaf de rechterkant werden zowaar voorzetten geproduceerd. Met Shield in de spits hadden we ook wat meer diepgang. Dit leek zich al bijna uit te betalen toen het toch Donk was dat wederom geklungel aan onze kant af strafte. Vinnie had een voorzet van de zijkant niet klemvast en de spits van Donk kon hiervan profiteren. Shield liep nog wel bijna een bal binnen, maar zijn inzet was niet overtuigend genoeg, en het lukte hem zelfs niet om de bal er dan maar met keeper en al in te lopen (ja, dat probeerde hij echt!..).
Even later was het Maarten die de stand weer gelijk wist te trekken. Hij wist een diepe bal over links op te pikken, kapte op rand 16 zijn tegenstander uit, ging er achterlangs overheen en schoot hard en hoog in de korte hoek raak. Vooraf gaf hij al aan te voelen dat hij zou gaan scoren deze wedstrijd, en gelukkig voor ons lukt dat altijd als hij dat zegt.
Dit trucje probeerde hij in het restant van de wedstrijd nog een paar keer, maar daar was Donk het niet mee eens en loste dat op met het nodige duw en trek werk. 1 keer moest schoppend worden ingegrepen, waarbij het riekte naar een strafschop, maar deze was net buiten de 16. De vrije trap werd door Maarten zelf vakkundig verkloot. Overigens was Maarten deze wedstrijd goed in het verkloten van kansen, want 5 minuten voor tijd werd hij geniaal diep gestuurd door Nilis, maar 1 op 1 op de keeper werd te lang getwijfeld en belandde het schot uiteindelijk naast de goal. Dit had de winnende moeten zijn!… Hierna hadden wij alleen nog wat lange ballen, maar geen die goed viel. Donk was eigenlijk al een uur lang bezig met tijdrekken. Je kan zeggen wat je wil, maar het tempo uit de wedstrijd halen beheersen ze vakkundig. Na het fluitsignaal was het in de kleedkamer dus ook stil na afloop, eigenlijk niemand haalde zijn normale niveau (behalve Witte, want hij is atlijd goed).
Conclusie:
-Wij spelen het beste als de tegenstander ook wil voetballen
-Wij spelen het beste als we ruimte krijgen
-Wij spelen het beste als het minimaal 15 graden en zonnig is, met uitzicht op een biertje op het terras
-Zodra het onder de 4 graden is daalt ons spel naar niveautje NAC Breda
-MaartenV moet elke week aangeven dat hij gaat scoren, dat blijkt namelijk te werken
-Als MaartenV 1 keer heeft gescoord moeten we hem wisselen, hierna mist hij toch alles
-Alleen Witte speelt altijd goed
-Of je nou wint of verliest, ’s avonds is het altijd gezellig met de mannen

Maarten v Vliet