Rohda’76 7 – Sportlust 13

Zaterdag 14 november 2015, matchday. Sportlust komt vandaag op bezoek. Na het zeer bewonderingswaardige gelijkspel van vorige week, wordt vandaag niets minder dan drie punten verwacht. Vooraf wordt door de assistent-coach volledige scherpte geëist. De hoofdcoach bevindt zich tijdens deze speech nog in de kleedkamer, niemand weet echter waarom.
De assistent eist deze scherpte, omdat Rohda vorige week namelijk binnen no-time op een 3-0 achterstand stond. Dit kan en mag niet nogmaals gebeuren! De speech wordt met veel gejuich ontvangen, omstanders beschreven later de scherpte die het team uitstraalde als “magisch, buitenaards”.
De aftrap. Omdat de keeper van Rohda om 23.00 uur moet beginnen met werken, kan hij alleen de eerste helft keepen. Van te voren wordt hem gevraagd welke kant hij het liefst zou willen beginnen, mocht Rohda de toss winnen. De toss wordt gewonnen, de toon is gezet.
Rohda begint goed aan de wedstrijd. Hier en daar is het wel wennen aan het veld, maar hier hebben beide teams “last” van. De 1-0 wordt al snel gemaakt. De aanval begint niet veelbelovend, maar Rohda heeft een zeer makkelijk scorende spits, die werkelijk uit alle standen en posities het net weet te vinden. Zo ook deze wedstrijd. Met een droge knal zet hij Rohda op voorsprong. Wat er daarna gebeurt (tot zo’n beetje 15 minuten tot het einde van de eerste helft) valt eigenlijk met geen pen te beschrijven. Van die veelbesproken en eerder genoemde scherpte is plotseling en zonder aanwijsbare reden, totaal niets meer zichtbaar.
De gelijkmaker laat daarom niet lang op zich wachten. Deze komt voort uit persoonlijke fouten van de verdediging. De bal wordt in de verdediging breed gelegd, maar door het veld enigszins moeilijk te controleren. De verdediging krijgt de bal niet onder controle, de aanval van Sportlust weer hier wel raad mee: 1-1. Wat gebeurt hier allemaal! Fouten stapelen zich op, spelers schelden elkaar uit, kopjes gaan hangen, ongeloof op de gezichten. De 1-2 en de 1-3 is een logisch gevolg. Van de voorgenomen scherpte is totaal niets meer zichtbaar.
Dan worden halverwege de eerste helft een paar wissels toegepast. Misschien dat dit kan helpen? “Overwinning door strijd”, “zonder strijd geen overwinning” en “je moet erin beuken!!!” zijn opeens veel gehoorde kreten op het veld. Het lijkt warempel of er een nieuw elan in het team is “geslopen”. Er worden weer duels aangegaan, er wordt gevochten voor elke centimeter op het veld. De aansluitingstreffer valt daarom ook al snel. De “je moet erin beuken”-man en absolute aanjager op het veld maakt deze aansluitingstreffer, Rohda gelooft er weer in. Niet lang daarna maakt de trainer/aanvoerder een heerlijk doelpunt, de gelijkmaker. Deze goal wordt gemaakt na een ouderwetse scrimmage, aan het eind van de eerste helft. Rust!
Na de rust gaat Rohda op dezelfde manier verder als in de eerste helft. Er wordt gestreden (vooral links op het middenveld heeft Rohda een mannetje lopen die werkelijk elk duel aangaat alsof zijn leven er vanaf hangt en dus ook veel duels wint) en er wordt weer gescoord door de absolute spits van Rohda. Weer met een droge knal weet de spits van Rohda het elftal op voorsprong te zetten. Het publiek wordt helemaal gek, wat een wedstrijd. Sportpsychologen zullen het moment van de 4-3 beschrijven als een schoolvoorbeeld van: “er knapte iets bij de tegenstander”. Boeken worden er mee volgeschreven, maar tijdens deze wedstrijd is het zichtbaar in de praktijk. Zoveel inzet, zoveel strijd; hier is zelfs geen Barcelona tegen opgewassen. Alle spelers geven 100% inzet, niemand laat steken vallen. De honger naar doelpunten is echter nog lang niet gestild. Na weer een vloeiende aanval wordt de spits van Rohda (die zo makkelijk scoort) naar de hoek van het veld gedwongen. Toch weet hij de bal voor te zetten en: doelpunt!! Eerst is er het ongeloof bij de tweede spits van vandaag, maar daarna wordt er gejuicht. Het blijkt (ja Witte, hier is ’tie dan) dat deze spits niet op zijn achterhoofd is gevallen. De voorzet wordt namelijk met het achterhoofd (op spits drie-achtige wijze (hij wist vandaag helaas het net niet te vinden)) naar binnen gewerkt: 5-3.
Daarna is er weer een heerlijke goal van de spits 1, waarna Sportlust nog een klein sprankje hoop krijgt doordat ze een doelpunt scoren in de verre hoek. De keeper is hierbij volledig kansloos. De keeper die er overigens al een wedstrijd op heeft zitten en bij een paar ballen het team keurig overeind houdt. Dank keeper!
Het slot van de wedstrijd kenmerkt zich door een prachtig staaltje “coaching in het veld”. Een bal wordt vanuit het middenveld de lucht in geschoten en valt achter de verdediging van Sportlust. Spits 2 (die niet op zijn achterhoofd gevallen is) ziet zijn kans schoon en gaat er achteraan. Daar waar deze spits tamelijk aan de maat is, zou je een dergelijke snelheid niet verwachten. Veel spelers in het veld zijn daarom ook hoogst verbaasd dat de spits zichzelf toch vrij voor de keeper weet te “rennen”. Achter hem wordt geroepen dat hij voor eigen succes moet gaan. De aanvaller bedenkt zich niet en met een simpel rollertje (door de benen van de keeper) zet hij Rohda op 7-4. Uit betrouwbare bron is vernomen dat de aanvaller eerst af wilde leggen, maar dat door de scherpe coaching de aanvaller zelf heeft (binnen) geschoten.
Na de wedstrijd heerst er een uitgelaten sfeer. Op karakter en inzet is deze overwinning binnengehaald en geeft hoop op meer. De missie (kampioen worden) is hiermee weer nieuw leven ingeblazen en Rohda heeft alles nog in eigen hand. Op naar volgende week, als de nummer vier op bezoek komt (Rohda staat derde op de ranglijst).

Marijn Moolenbroek