Samenvattingen van Rohda 3; is het lek boven?

Door Andries F. Bongers | 27 november 2017 | Wedstrijdverslagen

Van de 8 wedstrijden hebben we er 5 gewonnen en 3 verloren. Het is dat onze tegenstanders ook punten verliezen, waardoor we vandaag met 4 ploegen, allen met 15 punten, bovenaan staan en nr. 5 (Kamerik) 13 punten heeft, met 1 wedstrijd minder gespeeld..

De wedstrijd tegen Siveo was er een met 2 gezichten. Een eerste helft, waarin we niet scherp genoeg waren. Teveel ruimte tussen de linies en te weinig initiatief. Bepalende voetballers die zich te afwachtend opstelden en zich niet duidelijk aanboden. We gaven de tegenstander ook teveel ruimte, waardoor zij aardig konden combineren. We kwamen al snel achter en er was ook geen signaal dat we de wedstrijd zouden doen kantelen. We misten wel een paar kansen. In de rust maakte ik een ogenschijnlijk domme, maar wel prikkelende opmerking, dat we 4 bepalende spelers misten. Het commentaar was niet van de lucht, maar had wel zijn uitwerking. Na de rust begonnen we meteen agressief. Zetten druk op het middenveld en lieten de tegenstander niet meer vrij spelen. We kwamen snel op een aansluitingstreffer en onze combinaties liepen veel beter. De tegenstander werd steeds slordiger en wij namen het initiatief over. We stonden beter op onze posities, maar vooral onze inzet was veel agressiever en mooi om te zien. We geloofden er in en maakten na de rust 3 mooie combinatiedoelpunten. De aanval over de vleugels liep veel beter, maar ook het opzetten van de aanval via het midden, met Remco in een speciale rol. Coen kwam diverse keren goed door op rechts, maar de voorzet kwam meestal niet goed aan (moeten we aan werken!). Tom was zeer actief en na “slim” aangeven van Kevin, wist hij strak het net te vinden. In de laatste minuut (bij de stand van 3-2) kregen we nog een penalty tegen. Jeroen dwong de tegenstander door zijn houding op het laatst toch voor een andere hoek te kiezen, waardoor hij hopeloos overschoot. Hebben we van deze wedstrijd geleerd en hoe ging het verder?

Door overmoedige aanvalsdrift (teveel mensen voor de bal) en onnodig balverlies op het middenveld verloren we van een geroutineerde tegenstander (Alphia), die wel wisten te scoren, daar waar wij menige kans om zeep hielpen. Tegen Zevenhoven exact hetzelfde probleem. We maakten wel 3 doelpunten, maar ook voornamelijk door balverlies en snelle uitvallen, wist Zevenhoven ons met 4 doelpunten te verrassen.

Na twee verloren wedstrijden hebben we verdiend er weer twee gewonnen.

Dat hadden we hard nodig omdat de laatste wedstrijden in strijd waren met onze aspiraties op het kampioenschap. Tegen het laaggeplaatste TAVV traden we met 16 man aan.

Gelukkig hadden we een grens nodig en was de reservebank vrij breed, zodat zelfs de coach nog kon zitten. TAVV 3 was een elftal van jonge honden (vorig jaar A1) die veel druk probeerden te zetten. Na een tijdje vergeefs heen en weer gerend te hebben, waren alleen de twee spitsen nog daartoe bereid. Opvallend was de balvastheid van onze achterhoede, die rustig de bal naar een vrijstaande speler kon plaatsen.

De eerste helft was toch matig, waarbij in de rust in een korte analyse (waarbij het hele elftal meedeed) we tot de conclusie kwamen, dat het middenveld te ver naar voren stond en daardoor niet aanspeelbaar was om een goede aanval op te zetten.
Dus of maar de lange bal hanteren, of 1 middenvelder vlak voor de achterhoede te laten spelen. Met de punt naar achteren noemen deskundigen dat. De keus veel op Kees, die in de 2^e helft (op enkele kleine foutjes na) een voortreffelijke wedstrijd speelde. Een ideale nummer 10.

Achterin wisten we de bal goed, en zeker niet onnodig lang, rond te spelen. Waarbij Mark steeds de juiste man aanspeelde, die voorwaarts (dus open!) de bal kon meenemen. Zowel Remco (via André) op links, Niels op rechts en Kees door het midden konden regelmatig volkomen vrij met de bal opkomen om vandaar een prima pas of voorzet te verzenden.
Opmerkelijk en een genot voor een coach waren de mooie slimme steekpasses, waardoor o.a. Coen steeds gemakkelijker zijn tegenstander kon passeren en een steeds beter wordende voorzet (op trainen!) kon afgeven, maar ook een mooi doelpunt in de (door mij vaak aanbevolen) korte hoek kon maken.

Alle 6 doelpunten waren “juweeltjes” en getuigden van intelligent voetbal met de noodzakelijke inzet.

Opmerkelijk was de balvastheid van de voorhoede, waarbij ook de enkele lange bal een goede voortzetting (Kevin en Tom) kreeg of keurig werd teruggelegd (de 2^e bal dus).

Het was in de 2^e helft erg plezierig om naar de wedstrijd te kijken. Ik heb genoten!

Nog een “valse” opmerking: iedere speler kreeg individueel meer balbezit. Wim was er niet.

Tegen Be Fair hadden we maar 1 probleem en dat was dat we maar 10 man hadden. Gelukkig vonden we “Bosje” bereid om mee te doen, die we na afloop een contract wilden aanbieden. Maar met al 20 man op de lijst, bedankte hij hiervoor.
Het voordeel dat we geen wissels hadden (behalve Robin in de laatste minuten), is dat het ritme niet werd verstoord. Een duidelijke 4-1 overwinning was het resultaat.

In dit verhaal moeten de opmerkingen duidelijk zijn, toch? Of we nu 5-3-2 of 4-3-3 spelen, is niet zo belangrijk, wanneer we maar compact spelen, geen ruimte weggeven en steeds aanspeelbaar zijn, door de ruimte te zoeken.

Toch maar een optie op de “platte kar” houden?

Andries F. Bongers