Verslag MO13 vs Alphense Boys

Foei – wat een woei…

De laatste thuiswedstrijd van deze najaarscompetitie speelt de MO13 tegen de Alphense Boys. Oftewel: de Alphense Boys-Girls dan, natuurlijk. Het blijft een meidencompetitie!

Voor Sam is dit een belangrijke wedstrijd. Met verschillende meiden uit het Alphens team heeft ze samen gespeeld, een paar seizoenen geleden. Dat is een leuk weerzien. Maar we willen ze natuurlijk wel het liefst even oprollen.

Vanwege de blessure van Noor en vanwege ziekte van Noa hebben we wel een beetje een personeelsprobleem. Gelukkig springen de meiden van de MO11 met alle plezier bij. Joyce en Noa B bieden zich aan om direct na hun eigen wedstrijd ook nog eens op het grote veld met de MO13 mee te spelen. Daar zijn we echt wel mee geholpen!

Er staat de hele ochtend al een flinke bries. Oftewel: we waaien uit ons hemd. Op het veld is dat ook te zien; de hele wedstrijd speelt zich eigenlijk af op één helft. En dat is zowel voor als na de limonade dezelfde helft. Vanaf de start van de wedstrijd zet Alphense Boys flink wat druk op ons doelgebied. En met die meewind (voor hen) is dat dus extra druk voor de Rohda meiden. Het resulteert al snel in een 0-1 achterstand. Dat is jammer, want voetbaltechnisch doen we niet echt onder voor de rood-witten. Maar toch komen we er amper uit. Tegen de tijd dat de scheidsrechter fluit voor de rust is het 0-2. De moed wordt niet verloren, en we dichten onszelf best nog wel kansen toe. Dadelijk hebben wij wind mee, en dan kan alles weer veranderen! De inzet blijft er, en ook Joyce en Noa dragen hun steentje prima bij. In de tweede helft gaat Joyce zelfs keepen, wat ze met zo’n groot doel best spannend vindt. Maar de verwachting komt uit: ook wij houden de bal eigenlijk de hele tijd op de helft die nu in ons voordeel is. Dus Joyce heeft het ‘niet zo druk’ in ons doel. Het enige wat wij nog moeten doen, is de bal in het AB-doel krijgen. We blijven proberen, maar dat lukt toch niet echt. Er zijn verschillende kansen, via corners en via uitbraken van Joanne, Melissa en Noa. Maar toch krijgen we die bal maar niet achter de keepster.

Uiteindelijk blijft de eindstand steken op 0-2. Het valt ons wat tegen, we hadden wat meer verwacht. Maar Sam heeft het in Alphen altijd best naar haar zin gehad, dus we misgunnen ze niks hoor. Misschien komen we ze in de voorjaarscompetitie wel weer tegen, en dan nemen we revanche!